Medusa Head - Rubens. Canvas, olie
Nadat hij het hoofd van de mythische Gorgon Medusa had afgebeeld, bereikte Rubens wat hij wilde - hij maakte zijn tijdgenoten bang, geschokt, 'maakte indruk' en toegegeven, hij deed het vakkundig. Maar het plan van de kunstenaar was niet zo eenvoudig als het lijkt.
Het plot dat Peter Paul leende van zijn "idool" en leraar - Caravaggio. De bebloede kop van het mythische monster, met nog levende slangen in plaats van haren, die na de dood alle levende wezens in steen kunnen veranderen, werd door de grote Rubens gekozen als een teken van waarschuwing voor zijn landgenoten over een verborgen dreiging die voortkwam uit een schijnbaar gevaar uit het verleden.
Tegelijkertijd verbaast het schilderij met de overvloed aan details, de degelijkheid van tekenobjecten, bewegende slangen en insecten, als in een zeer goed stilleven van Hollandse meesters. Gorgons gezicht is vertekend door een grimas van pijn, haar ogen staan wijd open van angst voor een vreselijke dood, steeds meer nieuwe klootzakken worden geboren uit de druppels van haar bloed en verspreiden zich naar de zijkanten. Voor ons ligt een beeldallegorie, een beeldbord, een beeldwaarschuwing?
